Ես գարնանային արձակուրդների ընթացքում կարդացել եմ Դոնալդ Բիսեթի հեքիաթներից «Յակը» և «Զզզզզզզը»:

Յակը

Այս հեքիաթը մի մեծ յակի մասին էր, ով երազում էր հայտնվել ծովում: Յակն անուն չուներ: Նա սիրում էր երեկոյան նստել և խեցիով լսել ծովի ձայնը: Մի օր էլ նա որոշեց գնալ ծով: Ճանապարհին հանդիպեց վտակին, ով ցույց տվեց ծովի ճանապարհը։

Ես ավելի շատ հավանել եմ հետևյալ մասը.

-Այս կողմերում ի՞նչ գործ ունես:

-Լսում եմ,-պատասխանեց Յակը:

-Տուր ես էլ լսեմ- խնդրեց վտակը:

Յակը խեցին մոտեցրեց ջրին, և վտակն էլ ականջ դրեց:

Հեքիաթի հերոսներն էին Յակը, խեցին, վտակը և ծովը:

Յակը երազկոտ, բրդոտ և մեծ կենդանի էր:

Խեցին կոտրվող էր և նուրբ:

Վտակը շատ զվարթ էր և ուրախ:

Ծովը շատ մեծ էր և գեղեցիկ:

Ես սովորեցի, որ եթե երազանք ունես, պետք է վազես դրա հետևից ու անպայման հասնես դրան:

Ես ձեզ առաջարկում եմ, որ դուք էլ կարդաք։