Սեպտեմբերի 21-ին՝ Անկախության օրը,1․1 դասարանի սովորողները իրենց սեբաստացիական ընտանիքներով հաղթահարեցին իրենց առաջին բարձունքը` «Մաշտոցները»:
Օրը սկսվեց ջերմ և ոգևորիչ տրամադրությամբ:Բոլոր սովորողներն ու ծնողները անհամբեր էին, անհամբեր էի նաև ես:Հանդիպեցինք Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու բակում և ուրախ տրամադրությամբ ճամփա ընկանք:Օրվա տրամադրությունը արդեն իսկ պարզ էր:Կանգ առանք Հրազդան գետի ակունքին․չքնաղ մի վայր, որտեղ իսկ նախաճաշեցինք, և սովորողները կատարեցին իրենց առաջին միասնական շրջակա միջավայրի խնամքը:Այդ ամենին մասնակցում էին նույնիսկ ամենակրտսեր ապագա սեբաստացիները:Երկրորդ կանգառը եղավ Սևանի Սուրբ Հրեշտակապետ եկեղեցու մոտ, որտեղ աղոթեցինք, մոմ վառեցինք և հավեսի թևով ճամփա ընկանք: Ճանապարհը շարունակեցինք էլ ավելի բարձր տրամադրությամբ` վստահ, որ բարձունքը միասին հաղթահարելու ենք ` առանց տրտնջալու:
Էդպես էլ եղավ․ բոլորը թռչնի թևով բարձրացան և հաղթահարեցին բարձունքը: Սեբաստացիական ընտանիքները մեկը մյուսի հետևից,իրար օգնելով բարձրացան Մաշտոցներ:Ոգևորությունը աննկարագրելի էր սեբաստացիական ընտանիքների մոտ:
«Մաշտոցներ» բարձունքում սովորողներին կրկին ծանոթացացրինք տեղանքի անվան պատմությանը:Բարձունքում ամփոփեցինք Կոմիտասյան օրերը` ներկայացնելով «Արևների շարքը»:
Միասին ներկայացրինք մեր սովորած ստեղծագործությունները, և բոլորս միասին շնորհավորեցինք Անկախության օրը:
Ոգևորությունը այնքան մեծ էր, որ հոգնածություն ընդհանրապես չէինք զգում:
Հաջորդ կանգառը Սևանի Հանրային լողափն էր, որտեղ որոշեցինք թաթիկանկարչություն անել և, ինչպես տիար Բլեյանը ասաց, կարծես թե օծման արարողություն արեցինք` մեր գունավոր թաթիկները Սևանի ջրում թաթախելով և Սևանը գունավորելով:Օրվա տպավորություններն ու հիշողությունները անմոռանալի են:Կեցցե՜ն բոլոր սեբաստացիական ընտանիքները:Շնորհակալ եմ գեղեցիկ օրվա համար:Կսպասենք հերթական ճամփորդությանը։